بسم الله ...
طلای گنبد تو وعده گاه کفتـــر هاست
کبوتر دلِ من بی شکیب می آید ...
پر باز می کنم بپرم، می خورم زمین بال و پر شکسته, به جایی نمی رسد من سالهاست منتظر یک ضمانتم آخـــر چـــرا امام رضایی نمی رســـد؟
لطفـت نگـو کـــہ شـامـلِ مـاهـا نمـے شـود
ای مـن فـداےِ پنجـره فـولـادِ چشـم هـات
از بغـضِ مـن چـرا گِرِهـے وا نمـی شود ...
السّـلامـ علیـکــ یـآ سلـطـآن ، یـآ علـے بـن موسـی الـرضـا