در کوچه ی خیال...

     هو المحــبوب...

           یاد کرد از دل ما رحــمتِ تــو زود به زود

                        یاد کردیم تــو را دیـر به دیـر ای بـاران ...

   "بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحیم...

قدم زنان کوچه های خاکی سامرا را در خیالم سپری می کنم

تا اینکه آهسته و آرام به سرسرای بارگاه ملکوتی تان در سامرا نزدیک شوم..

از دور گنبد زیبای بارگاهتان نمایان می شود،

همان گنبدی که چندی نمی گذرد پس از تخریب آن باز شکل گنبد به خود گرفته است..

و همین بهانه ای می شود برای اینکه باران اشکهایم به روی آسمان خیالم سرازیر شوند..

السلام علیک یا علی النقی الهادی(ع)

السلام علیک یا حسن بن علی العسکری(ع)

سلام بر جد و پدر و مادر و عمه ی گرامی مولایم حضرت مهـــدی (عج)

خدای من...

یک گنبد و بارگاه برای این همه مولود آستان عصمت

یک گلدان برای این همه گل زیبا و باشکوه

یک رحل برای این همه قرآن مجسم

یک آسمان برای این همه ستاره!

یک مخزن برای این همه گنج

ناگهان دلم می شود سرتاسر غم و ماتم و اندوه و غصه..

سلام بر آقایم و مولایم مهدی(عج)

چقدر اینجا بوی انتـــظار می دهد،

 چقدر اینجا بوی گل یاس و نرگس پیچیده

چقدر اینجا مثل انتظار تنهاست در کثرت مدعیان

و چقدر مثل مولایم غریب است در کثرت شیعیان..

گویی از اینجا راهی با گل نرگس و یاس 

به بهشت کشیده شده باشد

و بهشت به اینجا چقدر نزدیک است 

در خیالم در کوچه های خاکی سامرا

رو به رویتان و چشم در چشم گلدسته ها

 به زمین می نشینم و همراه با چشمان گلدسته ها

زارِ زار اشک می ریزم و های و های می گریم...

گویی تمام غصه های دنیا را یک جا ....

عجب زمانه ای است و عجب روزگاری

هنوز که هنوز است باید در غربت و مظلومیت سپری کنید..

نه بودنتان را تاب آوردند و

 نه حال که در گوشه ای آرام گرفته اید، آرام گرفتنتان را...

گاه حرمتتان را می شکنند،

گاه به گنبدتان حمله می کنند و گاه به نام زیبایتان..

"فما أحلی اسماءکم"

چه زیبا و دوست داشتنی و شیرین است نامهایتان..

گویی عادت کرده اند به شکستن در

 آتش زدن خیمه گاه و فروریختن بارگاه ...

شیعه داغ دیده این دردهاست

شیعه سالهاست که از این غم ها بر سر و سینه می کوبد..

شیعه سالهاست که هر جا درِ سوخته ای

درد مادر بارداری، کتک زدن زنی بی پنهاه و یاور

غریبی ظلم دیده

ظرف آبی گوارا

فریاد شیرخواره و کودکی تشنه

سیلی به صورت کودکی می بیند

زار زار گریه میکند و می گرید و می گرید...

من هم می گریم و سلام می گویم

و چه زیباست که با همان کلماتی که از لبهای مبارکتان جاری شد خطابتان کنم، 

آری همان زیارت معروف جامعه کبیره..

  اَلسَّــــلامُ عَلَیْـــکُمْ یا اَهْـلَ بَیْـتِ الـنُّــبُوَّةِ

      وَ مَوْضِــعَ الرِّســـالَةِ

             و َمُخْتَـــلَفَ الْمَلاَّئِکَةِ

                      و َمَهْـــبِطَ الْوَحْىِ

                            و َمَعْـــدِن الرَّحْـــمَــةِ....