عــاشـق پیــشه ...
- يكشنبه, ۲۷ ارديبهشت ۱۳۹۴، ۱۱:۲۳ ب.ظ
هــو المعــــشـوق ...
تــــا بـــوی ِ زلـــف ِ یـــار در آبادیِ مــن اســـت
هر لـــب کـه خـــنده میــکند از شـــادی ِ من است ....
عاشـــق که بشــوی
تمـــامِ دیــن و دنیـــایت میشــود معشـــوقت
زمینـــن و زمــان را به هم میدوزی تا با او باشـــی
کنـــارِ او باشی ...
اگــر عاشـــقی را خــوب بلـــد باشی
لحظه ای چشـــم از معشوقــت بر نمیــداری
لحــــظه ای از یادش غافل نمیـــشوی
لحظــــه ای دوری از او را نمیخواهـــی ...
***
عاشـــق که باشی بیقـــراری برای روز ِمیـــلاد ِ یــار
من را خودت عاشـــق کرده ای اربـــاب
با مهربـــانـــیت
با محبـــتت
با رفاقـــتت ...
با نگــــــاهت ...
خوبـــتر که فکـــر میکنم به خـــودم میــگویــم
آنکه اول عاشق شد کــه بــود؟
من بــودم یــا ...
من که غرق در گنـــاه بودم و هســـتم
من را با حسیــــن ِ فاطـــمه چه کار بود ؟؟
خوبــــتر که فـــکر میکنم
انــــــــگار ...
در من چـــه دیدی که خریدی ام
که این گونه عاشق ِ خودت کردی ؟؟
که مـــرا در محبت و مهـــــربانیت غـــرق کردی ؟
در من چه دیدی که این چنین آواره ی کویـــت شده ام ؟؟
و چـــه خوب شـــد که دست ِ من را هـــم گرفتی
و چـــه خـــوب شد که مادرت مرا برای کنیــزی ات قبــــول کرد
و چــــه خوب شد که تــــو اربـــــاب شدی و مــــن نوکرت ...
و چــــه زیبا عاشقی کردن را میــدانی
و چه زیـــبا همیشــــــه نگـــــــاهت با من است
همیشــــــــه قلبـــــــت از محبــــت لبریــــــز است ...
محبـــــت به منی که سرشارم از تغــــــافل
از عهــــــــد شکنی
از روسیـــــــــاهی
اما اربــــاب که تـــــــو باشی
خوبــــــــی کردن را خــــــــوب بلـــدی
حتی اگر نوکـــرت روسیاهی چون مــــن باشــــــــد ...
****
و چه خـــوب شد که من عاشقت شــــدم
زائــــرت شــدم
چه خـــوب شد که دست ِ دلــــم را گرفتی
حال ِ دلــــم را خــــــوب کردی ...
و چه خوب شد که خـــدا تـــو را برای ِ خـــودش آفرید
و چـــه خــــوب شد از طفیــــلی وجودِ شما
زیر سایــــه ی نگـــــــاه ِ مهـــــــربانـــت نفس میکشــــم
اربــــــــــاب ....
ما تشـــنه ی عشـــــقیم و شینــدیم که گفـــتند
رفـــع ِ عطش ِ عشــــق ، فقـــط نــام ِ حسیــــن (ع) اســت ...
هر چــه دارم همــه از عطـرِ لبِ مــادرم است
عوض قصه به بالای سرم گفت : حسیـــن (ع)