دلارامی بانو ...

 هوالمحبـــوب... 

    در قــم که آمدم دل سنگم جلا گرفــت    

                 مثل کبـــوتری به حریــم تــو جا گرفت

     گــرد و غبار دور و بر صحــن این حــرم

                 گــرد و غباری از دل آییـــنه ها گرفــت

 

فاطــمه... 

کریـــمه... 

معصـــومه.... 

فقـــط همین صـــدا کردن نامـــت 

دلها را آرام میکند بانـــو 

چه رسد به اینکه غریبی بیــآید و 

در آستانت زانــو بزند و 

تمام دلتنــگی هایش را برایتان بگویـــد و

شما کریـــمانه دلش را بدست بیـاورید و

راضــی اش کنید و

راهی اش کنیــد و

بــاز ... 

همین بردن نامتـــان به تنـــهایی 

دلـش را آرام خواهـــد کرد بانــو... 

              ***

بانـــوی مهـــر و مهربانی 

میلادتان  سرچشمه ی همه ی خـــوبـی هاست... 

     این خادمان کویِ تـــو گفتند میشود

                از دســت مهـــربان شما کربلا گرفــت ...