عطــش ...

بسم الله... 

 

.....

داستان عشـق

سرچشمه اش کربلا بـود

به همین دلیل است؛

هیچ کس از عشق سیراب نمی شود

رسمِ عاشقی عطش است...

عطش

اینکه رسم کربلا رفتن سوختن و منتظر ماندن است 

قبــول 

اینکه زمزمه ی سفری دوباره دلت را آرام میکند

 اما بساط سفر جور نمیشود 

که برای کسی همچـون من

همان زمزمه اش هم کافی است

 من کجا و حریــمِ شما 

برای من همین بس که در روزهایِ سخت

حواست به دلـم بود و برایش امان نامه فرستادی 

همین بس که چند روز  با رویای آمدن به حرمت دلم خوش، بـود

میبینی رفــیق 

حتی رویای کنارِ تـــو بودن هم دلــم را آرام میکند...

و حالا من و چشمی که چشم انتظار دعــوتی دیگر میماند 

شاید این بار.... 

و حالا من و اشکی که اشکِ حسرت است و دوری 

حسرتِ کسی که داشت برات کربلایـش جور میشد.... 

             یـک گوشه میرویم و فقــط گریـه میکنیم 

                       حالا که کربلای تـو روزی ما،  نشد...