یک دنیا غم...

بسم الله...

هوالمحبوب. 

رحمه للعالمین ؛

بعد از پر کشیدنت 

بساط مهربانی و مودت و رحمت هم

 از جهان رخت بربست... 

  

همیشه شبهای آخر ماه صفر سنگین است

انگار تمام غم و غصه ی دو ماه عزای محرم و صفر را

یکجا ریخته اند در دلت

سینه ات سنگین میشود

بغض خفه ات میکند 

فکر رفتن رحمه للعالمین و حال ناخوش مادر از یک سو

دستان بسته ی مولا علی (ع) و حرامیان در کوچه از سویی دیگر

غم غربت امام حسن(ع) و

داغ عزای امام رضای عزیز تر از جانمان

همه و همه جمع شده است در همین سه روز آخر

مگر یک دل چقدر تاب و توان دارد

برای تحمل کردن اینهمه مصیبت؟؟ 

و چه دشوار تر میشود 

برای امامی غریب و تنها 

یوسفی از  سلاله ی زهرا (س) ...

که غریبانه به عزای جد بزرگوارش نشسته است.

    مولای غریبم جانم به فدایت...

        آجرک الله... 

        سرت سلامت.

صدقه برای سلامتی امام زمانمان فراموش نشود لطفا.