خوش بحال ما که عمری در پی ات آواره ایم...
- دوشنبه, ۲۱ دی ۱۳۹۴، ۱۲:۲۰ ق.ظ
بسمالله...
هوالمعشوق.
در این طوفان که ماهی هم به دریا دل نخواهد زد
کجا با کشتی ات بردی دلم را ناخدای من...؟
نگویید کربلا
بگویید آرامستان
آرامستانی برای تمام دلهای بیقرار.
با من بگو
پنجره های ضریحت
جادوگری میدانند
که تا دستانی در میانشان گره میخورد
دلش را آرام میکنند؟
آری بگو این راز دلبری چیست
که به پرچمت آموخته ای
وقتی با هر تکانی
به زاىرانت سلام میدهد
لبخند میزند
و دلهایشان را...
من؛
آزاد شده ی نگاه مهربان تو ام
که بارها در محبتت اسیرش کرده ای
حضرت معشوق مهمان نواز...
خوشبخت ترینم که نیازم به کسی نیست
چون ریزه خور سفره دربار حسین ام...
