شرح فراق...

بسم الله...

هوالمعشوق.

اولین بار بود که میرفت کربلا.

بهش گفت :

میری اما کامل برنمیگردی

یه چیزی و اونجا جا میزاری

یه تیکه از دلت رو...

حالا سالها از سفر اولش گذشته 

راست میگفت

رفت اما کامل برنگشت 

تمام دلش رو اونجا جاگذاشت و اومد.

برای همینه که 

که دلش فقط تو کربلا آروم میشه

برای همینه که همیشه 

بیتاب و بیقرار کربلاست...

حالا همون دلی که اونجا جاش گذاشته

برای شما 

برای مهربونیهاتون

برای کنارتون نفس کشیدن و

زندگی کردن

پرمیکشه ارباب.

پر میکشه و شبهای جمعه 

میاد یه گوشه بین الحرمین

زل میزنه به پرچم سرخ گنبد و بارگاه شما...

همون دلی که اونجا جاش گذاشته 

می افته روی سنگفرش های بین الحرمین

می افته زیر پای زاىرا و

التماس دعاهاش رو بدرقه ی خاک قدومشون میکنه...

        جانا چه گویم؟  شرح فراقت... 

            چشمی و صد نم،  جانی و صد آه...