رسد آدمی به جایی، که به جز خدا نبیند ...
- جمعه, ۲ آذر ۱۳۹۷، ۰۷:۱۹ ق.ظ
بسم الله...
هوالمعبود.
به تو فڪر میکنم
به بخشش ات در عینِ بزرگی
به مهربانی ات در عینِ اقتدار
به صلابت ات در عین دلرحمی
به تو فکر میکنم
به عشقی که تمامِ وجودت از آن سرشار است
عشقی که خودت
بارها و بارها به زبان آورده ای
«اگر بندگانم میدانسنتند من چقدر دوستشان دارند
از شدتِ این اشتیاق میمردند»...
و اگر نبود این عشق
و اگر تو اینگونه عاشق نبودی
کِی راهِ بازگشت به آغوشت
بعد از هر خطا
بعد از هر دلشکستن
بعد از هر آزار
اینگونه راحــت و همـــوار بود...
آغـــوشی که چنان
بنده ات را در آن پنـــاه میدهی که انگار
به جز عشق و معرفت و دلدادگی
هیچ چیز بینتان نبوده است ...
و اگر نبود این عشق
و اگر تو این گونه عاشق نبودی ....
وای به حالِ من و این دل
که دلِ خدای عاشقی چون تو را شکستیم و
از دوست داشتنت سوء استفاده کردیم و
به یادت نبودیم .
افسوس که چه روزهایی که در فـراق تو ،
در غفلتِ من سپری شد...
آرے عشق
همان سرمنشأ هستی است
دلیلِ بخشش و چشم پوشی عاشق است
و اگر نبود این عشق
و اگر تو اینگونه عاشق نبودی ....
