نون والقلم

یا مهدی؛ کاش این قلم نشانی تو را مینوشت نه در به دری مرا .....

نون والقلم

یا مهدی؛ کاش این قلم نشانی تو را مینوشت نه در به دری مرا .....

نون والقلم


♥ اَلسَّلامُ عَلیــکَ یــا بَـقیـَــهَ الله فی اَرضِــه ♥

از خـــدا
فقــــط تــــو
برای زمیـــن
باقــــی مانـــده ای
بـرگـــــرد ...

بایگانی

آه از این دوری ڪہ در نزدیکے او میکِشـم...

بسم الله...

هوالمعشوق.


زنده گے ام 

پُـــر شده از حسرت و 

غــــم و انـــدوه 

اما...

شبــهاے جمعــہ

جنسِ این انــدوه فرق مےکند

غمے شیرین که در جانم مےنشیند و 

فقـــط

حسرتِ زیارتِ شبِ جمعہ ے حـــرم تــو را دارم

حضرت یـــار

حضرت معشـــوق ...

  چون صاعقه در کوره‌ےِ بی صبــرےام امروز

          از صبــح که برخاسته‌ام ابــرےام امروز...


مرا عهدے است با جانان...

بسم الله...

هوالمعبود .


آن هنگام کہ انسان را آفریدی 

و راهِ بازگشت و توبه را بہ او آموختے

حتما میدانستی ڪہ یک روز

یک جــا 

ڪم مے آورد و 

بیراهه میرود و 

از تو دور مےشود...

و تــو از همان ابتدا 

تـا همیشـــه

 راه ِ توبہ و بازگشت به سوے خودت را

 برایش باز گذاشتہ اے

امــا 

زندگے...

امان از زندگے ڪہ حتے لحظہ اے

حتی براے یڪ بار 

راهِ بازگشت ندارد .

امان از دلے ڪہ دیگــر دل نمیشود ....

امان از دلے ڪہ باید پاے تمامِ عهد و پیمانش  بماند و

راهِ چــاره اے جز دلسپردن به نگاه مهربانت ندارد 

و مےداند ڪہ تو او را مےبینی و

هواے دلش را دارے ...

  سرِ ارادت ما و آستانِ حضرتِ دوست

       ڪہ هرچه بر سرِ ما مےرود ارادتِ اوست ....


دلم براے محرم عجیــب دلتنگ است ...

بسمِ الله...

هوالمعشــوق.


در شبِ تولدِ سے سالگے ام

چهــل روز مانــده تا مُحرمِ تـــو

دلتنگے هایــم را روزشمارے میکنم

تا مُحرم از راه برسد و باز

مـَحــرمِ دلـم شوے...


در سرم نیست به جــز حال و هواے تو و عشــق ...

بسم الله ...

هوالمحبــــوب.

یک ایرانِ کوچک است اینجا

کرد و لر و فارس و ترک و بلوچ...

یک ایرانِ کوچک ڪہ نه

یک جهــانِ کوچک است انگـــار

از همه جای دنیــــا مهمان داری

طعمِ مهربانی ات جهــانی شده است

أیُها الرئــــوف ...

میـــلادت مبارک ِ تمامِ دنیا

مبارکِ تمام عاشق ها و نوکر ها

امامِ مهـــربانم .


مرا به جــز تو در این شهر آشنایی نیست...

بسم الله...

هوالمحبـــوب.


گفت اونے ڪہ مهمــون دعوت ڪرده

خودش هم مهمــون نوازے و خوب بلده...

اجــازه نمیده به مهموناش سخت بگذره ...

نمیذاره آب تو دلشون تکون بخوره ...

گفت این حرم جاے نا امید ها نیست...

اصلا هیچ گره ڪورے نیست ڪہ اینجا

باز نشده باشه ...

گفت و گفت و گفـــت

همہ ے امید هاے مرده ے دلم رو

زنده ڪرد ...


زِ دست ِ عشــق بہ جــز خیــر برنمےآید...

بسم الله...

هوالمحبوب .


حسِ خوبیه 

بدونِ اینکه بدونی

زیارت برات نوشته باشن و

تو روزایی که به نام عزیز دردونه های امام کاظم

همه جــا غرق شادیه

ناخودآگــاه پاهات راهِ حــرم و پیش بگیره و

یه زیارتِ دیگه قسمتت بشه...

طلبیده شدن

خدمتِ امام و امامزاده 

بهترین حس دنیـــاست....


تنها به شوق تو نفس میکشم هنـــوز...

بسم الله ...

هوالمحبوب.


براے دلِ تنگم

براے دلِ بیقرارم

مهربونیتون مرهمه 

نگــاهتون تســــکینه 

براے دلے ڪہ فقــط کنار شما آرومه و

این شبهـــا

همه ے دردهاش رو

به شوق ِ دیدن دوبارتون

آروم میڪنہ و تسکین میده.


دلـــم

هوای مهربونیت و کرده 

بهونه ے نگاهت و گرفته 

مهربونتریــــن امـــام ...

   بطلب تا ڪہ فقط سیــــر نگاهت بکنم...


در دلم بود ڪہ بے دوست نباشم هرگز ...

دوباره 

         صبح

                ظهــر

                    غروب شد

                                نیــــامدے ...

همه دنیامو مدیونِ همین شهزاده ام...

بسم الله ...

هوالمعشوق.


براے پیدا شدن بچہ ے هشت ماهہ ش

به دست هاے گره گشاے شش ماهه ے ارباب متوسل شده بود

مثلِ همیشہ زود جوابش و گرفته بود

کودکش پیدا شد 

در حالی که گرسنه و تشنه جان سپرده بود....

بنیتا ثابت ڪرد

هیچ کودکی گرسنه و تشنہ

زنده نمیاند 

تیرِ سه شعبه نیاز نبود

برای گلوے کودک شیرخواره اے

که خودش جان سپردن را بلد شده بود

این روزها اگر 

براے از دست رفتن بنیتا اگر افسوس خوردیم

از غــــمِ علی اصغر باید بمیـــریم.


ترسم تو بیایی و من آن روز نباشم....

بسم الله...

هوالمنتظَـــر .


بعضے دردها هیچ گاه خوب نمیشوند

باید یاد بگیری تحمل ڪردنشان را

کشیدنشان را ...

دردِ دورے و بیخبرے از آن دردهایی ست ڪہ

حتی اگر روزی بیاید 

که تمام شود همه ے شبهاے در بِ دری و فـــراق

باز هـــم

مثلِ زخـــمے عمیق 

آثار تمامِ روزهای تنهایی و انتظار

جسمِ خسته ات را آزار خواهد داد

انگار انقـــدر خسته شده ای ڪہ دیگر

نفسی برایت باقی نمانده است 

وصال میشود نوشدارو 

اما

نوشدارویی بعد از مرگِ سهـــراب.

انتظارِ تــو اما 

هم تلخ است و هم شیـــرین

شیرین است ، چونڪہ میدانی سرانجام دارد

و تلخ ، به خاطرِ همه ے ساعتهایی ڪہ 

بدونِ حضور شما هـــدر میشود و

مےشد ڪہ باشیُ 

در کنارت بهتـــرینِ ساعتها باشـــد.

وصالتان از جنسِ شفاست

از آن شفاهایی ڪہ

هم مرده زنده میکند و 

هــم ، تمام دردهـــا را دوا 

اما 

میدانی 

بعضے دردهــا هستند ڪہ هیچ گاه خوب نمیشوند

باید یاد بگیری تحمل کردنشان را

کشیدنشان را 

که گاهے یاد نگرفتنی ترین کارِ دنیاست 

ای وای اگر نیایی و

من پایِ دردهایـــم پیر شوم و بمیـــرم.


  گفتند : هرآنڪہ غم دهد صبر دهــد

         غم آمده ،پس تو ڪے مےآیی ای صبــــر؟