دلم پر از شکایته امامِ مهربـــون ...

بسم الله ...

 

    طلای گنبد تو وعده گاه کفتـــر هاست

                  کبوتر دلِ من بی شکیب می آید ...

 

 پر باز می کنم بپرم، می خورم زمین
      بال و پر شکسته, به جایی نمی رسد
 من سالهاست منتظر یک ضمانتم
      آخـــر چـــرا امام رضایی نمی رســـد؟

 

خـانه م ا در ی ...

بسم الله ...

 

    عشـــق ترس ندارد ...

             میشود فاطمه ، میمیرد به پای علی (ع) ...

 

شناسنامه های ما صادره از مدینه است.
خــانه مــادری ما کوچه بنی هاشم
درِ نیم ســـوخته است ...
ما فقـــط قبرِ مــادر را گـــم کرده ایم
ولی
هیچگاه مــادر خود را فرامـــوش نمیکنیم ...
البته بیش از فرزندان
این مـــادر است که هیچ وقت فرزندان خود را فراموش نمیکند ...

            بعد از هجـــوم آنهمه مزدور ناگهان
                     دربی شکست و سوره ی کوثر ، تمام شد.

 

 

م ا . . د ر

بسم الله...

   جوان شهر، خمیدن به تو نمی آید.. 

   

 خبر از یک زن بیمار شود 

              میمیرم...

 مادری دست به دیوار شود 

              میمیرم...

      با زمین خوردن تو

      بال و پرم میریزد

       چادرت را نتکان

      عرش بهم میریزد... 

              " اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها.. "      

        

قلب صبور...

بسم الله 

       گفتم از کوه بگویم قدمم می لرزد

                     از تو دم می زنم اما قلمم می لرزد

       هیبت نام تو یک عمر تکانم داده ست

                    رسم مردانگی ات راه نشانم داده ست

پی نبردیم به یکتایی نامت زینب

کار ما نیست شناسایی نامت زینب

من در ادراک شکوه تو سرم می سوزد

جبرئیلم همه ی بال و پرم می سوزد

من در اعماق خیالم ... چه بگویم از تو

من در این مرحله لالم چه بگویم از تو

چه بگویم؟! به خدا از تو سرودن سخت است

هم علی بودن و هم فاطمه بودن سخت است

چه بگویم که خداوند روایتگر تو است

تار و پود همه افلاک نخ معجر توست

روبروی تو که قرآن خدا وا می شد

لب آیات به تفسیر شما وا می شد

آمدی تا که فقط زینت مولا باشی

تا پس از فاطمه صدیقه ی صغری باشی

آمدی شمس و قمر پیش تو سو سو بزنند

تا که مردان جهان پیش تو زانو بزنند

چشم وا کردی و دنیای علی زیبا شد

باز تکرار همان سوره ی " اعطینا " شد

عشق عالم به تو از بوسه مکرر می گفت

به گمانم به تو آرام پیمبر می گفت :

      بی تو دنیای من از شور و شرر خالی بود

                       جای تو زیر عبایم چقدر خالی بود

بی بی ...

بسم الله ...

   آمد اینگونه ولی هرچه که آمد نرسید

       عشق همواره به مقصود ، به مقصد نرسید ...

               از چه تـــمام فاطمه ها عمرشان کم است ؟
                            دنیا چرا به « فاطـــمه » نــامهــربان شده ؟

آقـــایِ مهربـــون ...

بسم الله ...

 

   بال جبریل زده سایه به بام و درتان

                این شما و حرم زاده ی پیغمبرتان

    اهل ری قدر بدانید بهشت است اینجا

            نام جنت نتوان برد که زشت است اینجا ...

 

 

 اینجا خودِ کربلاست

وقتی برای اربابت دلت تنگ شده و

مثل همیشه فقط شهر ری آرومت میکنه ...

این بار حتی نیاز نیست چشمات و ببندی و

ضریح شش گوشِ اربابت و تصور کنی

داری با چشم باز شش گوشه ی اربابت و میبینی

اینجا حتی اگه زیر قبه هم نری

از راه دور به گنبد و بارگاهِ این آقایِ کریـــم نگاه کنی

حاجتت رو به زبون هم نیاری

دعات مستجاب شده ...

چه مزه ای داره وقتی بعد از چند وقت

یه شب جمعه نصیبت میشه حرمش

بعد میفهمی تولـــد این آقا همین چند روز آینده است...

چقدر تو این چند ساله روز تولدتون

خیلی اتفاقی قسمتم شده که حرمتون باشم...

من و هیچ وقت دست خالی برنگردوندین

هیچ وقت

آخرین بارش عرفه بود که اومدم کربلام و گرفتم و رفتم ...

حرمت برام بهشته ...

وجودتون برامون بزرگتریـــن نعـمـتــــــ...

تولدتون مبـــــــارک

چقدر مهربونی و کریم بودنتون به جد بزرگوارتون رفته ...

حرمتون بوی امام حسین میده ...

کریم بودنتون مثلِ امام حسن...

چقدر همه چی جَــمعِ اینجا  ...

دلت که هوای امام رضا رو میکنه

میری سر میزاری به دیوار

روبروی امامزاده حمزه

میگی به داداشت بگو قسمتم کنه برم حرمش...

چقدر همه چی اینجا خوبه

چقدر بوی بهشت میاد

مرسی که هیچ وقت دست خالی برم نگردوندین

مرسی که هستین

مرسی که انقـــــدر مهربون و کریمی

ای شـــاه

ای عبــــــدِ عظیــــــــــم ....

بازم مهربونی کن و دستمون و بگیر

ما رو به حال ِ خودمون رها نکن ...

میـــــلادت مبارک آقایِ مهربــــون

          ما به خاک حرمت روی نیاز آوردیم

                          حاجت خویش به درگاه تو باز آوردیم

 

 

بهشــت ...

بسم الله ...

به بهانه سالروز ورود بی بی معصومه به ایران:

  بین الحرمینی که تو احداث نمودی
      یک سر قم و یک سمت خراسان شده باشد

بانو مهربانی ها
حریمت بهشت خاکی
 پناهگاهی امن ...
 نگاهم تشنه دیدار
 در انتظار اذن دخول شما بی بی جان
من از همه جا که دلم خسته میشود
نگاهم که نگران میشود
وقتی بهانه حرم نداشته مادرم را میگیرد
به بهشت شما پناه می آورد
روزهاست اما
اذن دخولی نداده اید...
 کاش برای این تن ِ ناقابل  هم به حریمت راهی باشد
کاش برای من هم جایی میان ِ زائرانت پیدا شود بانـــو ...
 
                           اقبال عجم بود ، قدم رنجه نمودید...
                                   یک فاطمه هم قسمت ایران شده باشد

دخـــیل ...

بسم الله ...

  با کــــوهِ غم میرسم و باز خونت و در میـــزنم
            کبوتری میشم آقــا ، تو حـــرمت ... پـــر میزنم

 

دلـــم که تنگ میشه
دلم که بهونه میگیره
دلــم وقتی نمیدونه چشـــه
نمیدونه چی کار کنه
با همه حیرونی و هراسونیش
پناه میاره به حرم ِ تـــو
پناه میاره اونجا
چون شما خوب میدونی چه جوری درداش و دوا کنی
شما خوب میدونی چه جوری مرهم  باشی برای دلــش
اصلا با اولین نگاه تمام درد و غم هاش رو یادش میره
همین که کنار شما باشه یعنی همه چی خوبه...

یعنی حالش خوبِ خوبــه
من دلم برات تنگ شده آقا
این بار فکر کنم فقط هیمن دلتنگیه که حیرونم کرده
که دلم میخواد بیام و خیلی چیزا رو براتون بگم

که دلــم میخواد بیام و یه دل ِ سیـــر نگاهتــون کنــم
اما...
من که نمیدونم کی راهـــم میدی

اصلا دوباره راهم میدی یا نه ؟
من از همین جا حرفام و میگم
و میدونم شما من و میبینی و حرفام و میشنوی و
    دلــــم و آروم میــــکنی ...

          هنوز حال و هــوایی که داشـــتم دارم

                   هنـــوز طبع گــدایی که داشــتم دارم

          برای گم شدگان یک چراغ روشن کن

                    نیــــاز به راهنمایی که داشـــتم دارم

          همان گـــدای قدیمی که داشــتی داری

                  همــان امــام رضایی که داشـــتم دارم

 

 

حبیــــب ...

  بسم الله ...

 

      در ازل نورِ شما بر بشریت جــان داد

             اعتباری که بر این کالبد انســان داد ...

 

 

  حق تو را از نَفَس رحمت خود جان داده
  و یقین ظرف تو را دید ، که قرآن داده
 هر چه می خواست که کامل بشوی آن داده
   و سپس نام حبیـــب خودش انسان داده ...

 

+

       انبیــــیاء را بنویسید پیمبر این است ....

 

 میلاد حضرت ختمی مرتبت ، آخرین خورشید آسمان نبوت

و حضرت امام جعفر صادق روشنی بخش چراغِ هدایت بر همگان مبارک

میلادِ نـــور ...

بسم الله ...

     ما چشـــم به راه ِ قـــدم ِ نـــورِ خدائیـــم ...

بخوان به نام ِ پرودگارت ...

بخوان به نامِ خدواند رحـــمان و رحیم ات ...

و خداوند تمام ِ رحمت و مهربانیش را انگار در وجودِ شما تجلی بخشید

میلادت بشارت دهنده ی رحمت

صفا بخشِ مهربانی

امیـــد بخشِ دلـــها

مهربان ترین فرستاده ی خـــدا

کاش این روزها امتت هم ... مثلِ شما ...

همان امتی که

از روی رحمت و مهربانیت شفاعتاش را میکنی ..

      

         کاش از ما راضی باشی

                        همین ...