نون والقلم

یا مهدی؛ کاش این قلم نشانی تو را مینوشت نه در به دری مرا .....

نون والقلم

یا مهدی؛ کاش این قلم نشانی تو را مینوشت نه در به دری مرا .....

نون والقلم


♥ اَلسَّلامُ عَلیــکَ یــا بَـقیـَــهَ الله فی اَرضِــه ♥

از خـــدا
فقــــط تــــو
برای زمیـــن
باقــــی مانـــده ای
بـرگـــــرد ...

بایگانی

دوای دردم...

هو المعـــشوق... 

 

     بــا دلارامی مــرا خاطر خـــوش است 

                    کـــز دلــــم یکبــاره بــــرد آرام را.... 

 

 

هیشکی به جـــز اونی که که دلت رو بهش دادی 

نمیتـــونه آرومــت کنه 

نمیـــتونه دردت رو درمــون کنه... 

تـــو 

درمــون همــــه درد های منـی 

      ح  س  ی  ن

 

 

هـر دلبــری که ضامن آهــو نمیشود...

هوالمحــــبوب ... 


    بیــا پیـراهنم بـــو کن، هـــنوز عطـر حـرم دارد

           فقــط ایوان و ســـقاخانه و یک صحــــن کـــم دارد

     دــلم آهـو، دلـــم از او، دلــم مشغول گفت و گو

              بــزن نی زن به نـام او، بگـــو یا ضامن آهـــو ...



دلــم حــرمـت رو میــخواد 

تا بیــاد روبروی گنبد طلا زانـــو بزنه و 

چشم تو چشم شه با پرچـــم بالای گنبد و 

بگه

آقـــا فقـــط اومدم خودت و ببینـــم 

نیومدم حاجــت بگیرم 

اومدم یه گـــوشه ی صحنت بشینم 

اومدم اجازه بدی یه کم قربـــون صدقه تون برم 

اومدم بگم چقدر دلــم براتون تنــــگ شده و 

مهربونیـــتون و میــــخواد... 

اومدم بگم 

آقا جونـــم 

همه دار و ندارم 

عزیـــزترینم 

رفیـــق خوبـــم 

تولدتــــون مبـــــارک 

من که ببن زاىرات نیستم  

امشب که  شب تولدتـــونه 

دلم رو حَرمـــت کردم 

سپردمش دستِ خـــودت 

اومدم بگم خیلی دوســــت دارم 

اومدم بگم 

چه خوب شد که خدا شما رو  همسایه ما کرد

سایه سر ما کرد 

چه خوب شد که دلای ما امام رضایی شد ... 


         به پای پنـــجره فولادت،  دل روی دل افتاده 

                    گــذار کشتی طوفان زده بر ساحــل افتاده...



آشــنای دل هـا ...

 هو المحبــوب... 

 

       خـوشــا آن غریبی که یــارش تـــو باشی 

                             قـــرار دل بی قـــرارش تـــو باشی 

      خوشا آن گـــدایی که تنـــهای تنها 

                       کنـــاری نشیند، کنارش تـــو باشــی ... 

 

 

دلبـــر که باشی 

دل بـَــری را خـــوب بلدی 

حضـــرتِ رئــــوف 

حضــــرتِ ســـلطان 

نگــــاه کــــن

ببیــــن چه عاشـــقانه هوا پر شده از عطـــرِ میلادت 

از بس که دلبــــری کردن میدانی 

عاشقانت به پیشـــواز قدومت آمـــده اند... 

           مرا به غیـــر تـــو در این شهر،  آشنایی نیست

                    به جز هـــوای تـــو در سر، مرا هــوایی نیست ... 

 

دلارامی بانو ...

 هوالمحبـــوب... 


    در قــم که آمدم دل سنگم جلا گرفــت    

                 مثل کبـــوتری به حریــم تــو جا گرفت

     گــرد و غبار دور و بر صحــن این حــرم

                 گــرد و غباری از دل آییـــنه ها گرفــت


 

فاطــمه... 

کریـــمه... 

معصـــومه.... 

فقـــط همین صـــدا کردن نامـــت 

دلها را آرام میکند بانـــو 

چه رسد به اینکه غریبی بیــآید و 

در آستانت زانــو بزند و 

تمام دلتنــگی هایش را برایتان بگویـــد و

شما کریـــمانه دلش را بدست بیـاورید و

راضــی اش کنید و

راهی اش کنیــد و

بــاز ... 

همین بردن نامتـــان به تنـــهایی 

دلـش را آرام خواهـــد کرد بانــو... 

              ***

بانـــوی مهـــر و مهربانی 

میلادتان  سرچشمه ی همه ی خـــوبـی هاست... 


     این خادمان کویِ تـــو گفتند میشود

                از دســت مهـــربان شما کربلا گرفــت ... 


میــلاد ...

 هــو المعشــوق... 


       مسیـحِ چشــم تــو از ابتدا نجــاتم داد

                   همین که اسم تــو آمد خـــدا نجـاتم داد

         نوشته اند مرا از ازل گــدای حســـین

                    چه خــوب قصه شـاه و گـدا نجـــاتم داد...



هر آدمی یک روز به دنیـا می آید 

و روزی هم خواهد مُــرد 

اما گاهی میشود دلی 

روزی که میمیرد به خاک سپرده نمیشود 

و شاید سالهای سال... 

و به جز عشــق 

هیچ چیزی در این دنیــا 

قدرت زنده کردن دلی را ندارد ... 

من از روزی که عاشــقت شدم به دنیـا آمده ام حسیـــن (ع)

از روزی که دلِ مـــرده ام را به دســتِ تـــو دادم 

و تو با رفــاقـــتت 

با محــبتـت 

با مهــربانیــت زنــده اش کردی 

رفیــــق خـــوبـم

    من از روزی که عاشــقت شدم به دنیــــا آمدم

                             به  دنیایِ تــو ... 

صادق...

 هوالمحبوب... 


    " عبد " صادق است 

       صداقتش محسوس است 

                ظاهر و باطنش یکیست.... 



از تمام خوبی های شما 

کاش فقط از شیعه ی شما بودن 

همین یک صفت را داشتیم 

حضرت صادق (ع)

کاش واقعا صادق بودیم

با خودمان 

با خدا 

کاش ظاهر و باطنمان یکی بود... 


مَن زارَ قَبـرُک، کَمَن زارَ حُسیـنا...

  هوالمحـــبوب ... 


     مشهد نشد، قــم هم نشد، قسمت شد اینــجا

               امشب هـــر آنکس آمـــده، دعــــوت شد اینـجا

      سیـــد شدی، آقـــا شدی، من هــم گـــدایت

                   بر مـــا زپـــا افتادگان نعــــمت شد اینـجا....


        

                       ♥السلام علیک یا سیــد الکریم یا عبدالعظیــم الحسنی

گفتند هر موقع که دلتنگ شدی 

بی تاب شدی و بیـــقرار 

دلت هوای اربابت و کرد 

هوای بهترین رفیقت رو... 

پنـــاه ببر به حریـــم باصفای سید الکریم 

اونجاست که هم حسِ کربلا و داری 

هم مشهد... 

هم پیش برادر امام رضایی و

هم آقای کریمی که هیچ وقت دست خالی برت نگردونده... 

     ***

منم امشب دلم تنگ شده 

خیلی تنگ شده 

دلـــم بی قرار شده 

میخوام بیارمش پیش شما 

که هم آرومش و کنی و 

هم برات کربلا و مشهدش رو جور کنی آقای خوبم... 

         از بس حریــمت بــوی شهر کربلا داشت

                        قائم مقام دوم جنـــت شد اینـجا

        جسم تو را پای "درخت سیــب" بردند

                  یعنی که با کرب و بلا قسمت شد اینــجا


منی که بی تو نمیتوانم را...

  بسم الله... 


 نمیدانم

  ﮐُــﺠــﺂ؟

   ﮐـِـﮯ؟

 ﮐُـــــــــﺪﺍﻡ ﺭﻭﺯ ؟ 

ﭼـــه  ﺷُــﺪ ﮐـــﮧ ﻳﺎﺩﺕ 

 ﺍﺯ ﺩَﺳـﺘــﻢ ﺍُﻓــﺘــاد ﺣــﺂﺻـِـﻠَــــش ﺗــﻤــﺂﻡ ِ 

  ﺯَﻣــﯿــﻦ ﺧــﻮﺭﺩﻧﻬـﺎیم ﺍﺳــﺖ... 

  دلم ﻣــﮯ ﺧــﻮﺁﻫَــﺪ ﺁﺭاﻡ ﺻـِـﺪﺍﻳَﺖ ﮐُــﻨَــﻢ :

      " ﺍﻟﻠّﻬُﻤـَّ ﯾـﺎ ﺷـﺎﻫـِﺪَ ﮐُـﻞِّ ﻧـَﺠْـﻮﻯ " 



ﺧﺪﺍﯾــــــﺎ 

ﺧــــﺮﺍﺑﺖ ﻣﯽ ﺷــــﻮﻡ

 ﻣﺮﺍ ﻫﺮ ﮔــــﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧـــــﻮﺍﻫﯽ ﺑﺴـــــﺎﺯ ...

                الهی و ربی من لی غیرک....؟؟ 


در خیابان ولیعصر...

بسم الله... 


         یکی میانمان آنقـــدر عاشق نشد

              که مثلِ یعـــقوب در نبودنت اشک بریزد

                           تا دست کم برایمان پیرهنی بفرستی ...



در خیابان ولیعصر... 

همه به دنبال همه چیز میگردند 

به جز شما...

یکی به دنبال کفش خوب برای دخترش

دیگری روسری زیبا میخواهد برای همسرش 

آن یکی غرق شده است در بیلبوردها و عکسهای سر درب سینما

همه،  همه چیز میخواهند جز شما... 

در خیابان ولیـــعصر 

غـــروب روز جمـــعه 

بیشتر از جمعه های دیگر 

تنهایی شما نمایان است آقای خوبم...

از خیابانی که به نام شماست 

تنها یک اسم به ما رسیده 

که ما حتی معنایش را درک نکرده ایم 

که اگر میفهمیدیم شاید حُـــرمتت را...  

کاش یک روز همه بفهمیم 

زندگی وقتی معــنا دارد

که گــرمای نفس هایت را کنارمان احساس کنیم...

         مولا جـــان

      مرا ببخش که دلیل غربت و تنهاییت هستم... 


من یقین دارم...

هو المحـــبوب ...

     قطــره قطــره اشکهایم را تو دقــت میکنی

            بی نهایت بر گـــدای خود محبـــت میکنی

    آن قـــدر من آمدم پابوسی باب الجــواد...

             گوییا بر زائرت داری تو عــادت میکنی ...



من یقین دارم یکی از همین روزها

دست دلم را میگیری و 

از باب الجوادت مرا وارد بهشت میکنی 

و پنجره فولادت بهانه ای میشود 

برای امضای تذکره ی کربلایی دیگر 

اصلا کربلایی که براتش را شما امضا کرده باشید 

طعم دیگری دارد،  آقای خوبم... 

و من همیشه کوله بار غم ها و غصه هایم را برایت آورده ام و

تو با مهربانی ات مرهم شدی برای دردهای بیشمارم 

و سوغات سفر یک تذکره ی کربلا به نامم نوشتی و

فقط گفتی سلام ما را برسان... 

من یقین دارم باز هم مهربانی میکنی و پادر میانی 

تا ارباب بار دیگر نوکرش را به پابوسی بپذیرد 

و در نیمه های شب 

وقتی دستانم دخیل پنجره های ضریح ارباب میشود 

دلم هوایی شود تا مشهد شما و بگویم 

امام رىوفم این سفر را از تو دارم 

و از نغمه های دل من که برایت پر میکشد

تنها تو خبر داری و من... 


 من یقیـــن دارم که قبل از اربعین آقای من 

             از نجــف تا کربـلا  ما را تو دعوت میکنی

  تــو همیـــشه یـاور تنــهایی من بوده ای

             یاور تنهاییم من را  وساطــت میکنی ...؟؟