عطــش ...

بسم الله... 

 

.....

داستان عشـق

سرچشمه اش کربلا بـود

به همین دلیل است؛

هیچ کس از عشق سیراب نمی شود

رسمِ عاشقی عطش است...

عطش

اینکه رسم کربلا رفتن سوختن و منتظر ماندن است 

قبــول 

اینکه زمزمه ی سفری دوباره دلت را آرام میکند

 اما بساط سفر جور نمیشود 

که برای کسی همچـون من

همان زمزمه اش هم کافی است

 من کجا و حریــمِ شما 

برای من همین بس که در روزهایِ سخت

حواست به دلـم بود و برایش امان نامه فرستادی 

همین بس که چند روز  با رویای آمدن به حرمت دلم خوش، بـود

میبینی رفــیق 

حتی رویای کنارِ تـــو بودن هم دلــم را آرام میکند...

و حالا من و چشمی که چشم انتظار دعــوتی دیگر میماند 

شاید این بار.... 

و حالا من و اشکی که اشکِ حسرت است و دوری 

حسرتِ کسی که داشت برات کربلایـش جور میشد.... 

             یـک گوشه میرویم و فقــط گریـه میکنیم 

                       حالا که کربلای تـو روزی ما،  نشد... 

 

 

شـوق...

بسم الله...

14.

گاهی اشک ها اشک ِحسـرته 

گاهی اشکِ دوری... 

گاهی هم اشکِ شوق. 

روزهاتون پُــر باشه از اشک شوق 

دست هاتون پُــر باشه از عیــدی 

تــو این شبها و روزهای ماهِ پــر برکت

عیدتــون مبارک.

***

روزهام پر شده  از،  اشکِ شــوق 

      شوقِ دیدن تـــو

            بهتـــرین رفیـــقم ... 

نگاهی کن بر دلِ درگیـرم ...

  هوالمعشوق... 

شنیده ای که گفته اند

مَن عَــرَفَ نفســَه،  فَقَــد عَــرَفَ ربَّـــه... 

 من میگویم 

مَن عَـــرَف ربـَّــه،  فَقَد عـَــرَف نفــسَه... 

اما مگر تـــو خدای منی؟

که از روزی که تـــو را شناخته ام...

خودم را شناخته ام؟؟

من تـــو را شناخته ام به مردانــگی

به انســانیت

به شرافــت 

به غیـــرت 

به شجــاعت ... 

خودم را شناخته ام

به نوکــرت بودن 

نوکــری که در برابر تو هیچ حرفی برای گفتن ندارد ... 

تو را شناخته ام به رَب بــودن 

تربیــت کردن 

پـــرورش دادن... 

 و صدایت کردم ارباب... 

شنیده ای که میگویند حسین (ع) همه را آدم میکند؟

 من میگویم

حسین (ع) نوکرانش را در محبت خود غرق میکند 

حسین (ع) دریای معرفت و سخا است 

حسین (ع) ارباب همه ی خوبی هاست 

حسین (ع)  بهـــترین رفیـــقِ دنیاست.... 

درست شناختمت رفــیق؟ 

نه 

هنوز برای شناختن تو زود است... 

هنوز هزاران عرفه باید از خدا عمر بگیرم 

شــایــد...

     مرا همین بس که تو من را میـــشناسی

                 و هـــوای دلـــم را داری ... 

بیقـــرارم ...

 هو المعشـــوق... 

 

        آتش بگیـــر تا که بدانــی چه میـکشم

                        احســاس ِ ســـوختن به تماشــا نمیشــود ....

 

برای از تـــو نوشتن 

برای از تـــو گفتن 

کوچکترین بهانه ای کافیست 

تا دلــت بشـــکند 

کوتاهترین نگـــاهی 

تا قلـــبت بلرزد.... 

چه بهانه ای بالاتر از 

زمزمه های زاىران عرفــه و اربعیــن ات ارباب

تا دلِ تنـــگِ نوکــــری را به زانـــو درآورد؟

چه نگـــاهی جـــز نگـــاهِ مهـــربانِ شما 

تا قلبـــی را آرام کند؟؟ 

من به همین خیــالِ با تو بودن 

به همین ، سلام هایِ از راه دور..... دلخـــوشم 

اما خودت بگو با این دل بهانه گیرِ دلتنـــگ چه کنــم؟ 

 چه کنم رفیـــق؟؟ 

  با دلی که فقط بهانه ی تو را میگیرد 

                 و جز تو پنـــاهی ندارد.... 

 

 

اما، شد...

    هــو المعــشوق...

 

    گفـــتد عــطا نمیشود، اما شـــد     
            بخشـــیده خــطا نمیشود، اما شـــد           
    گفتند به این حسیــــن، حســـین گفـتن ها      
...                             د ردِ  تـــو دوا نمیشود، اما شــد

 

دوای دردم...

هو المعـــشوق... 

 

     بــا دلارامی مــرا خاطر خـــوش است 

                    کـــز دلــــم یکبــاره بــــرد آرام را.... 

 

 

هیشکی به جـــز اونی که که دلت رو بهش دادی 

نمیتـــونه آرومــت کنه 

نمیـــتونه دردت رو درمــون کنه... 

تـــو 

درمــون همــــه درد های منـی 

      ح  س  ی  ن

 

 

میــلاد ...

 هــو المعشــوق... 

       مسیـحِ چشــم تــو از ابتدا نجــاتم داد

                   همین که اسم تــو آمد خـــدا نجـاتم داد

         نوشته اند مرا از ازل گــدای حســـین

                    چه خــوب قصه شـاه و گـدا نجـــاتم داد...

هر آدمی یک روز به دنیـا می آید 

و روزی هم خواهد مُــرد 

اما گاهی میشود دلی 

روزی که میمیرد به خاک سپرده نمیشود 

و شاید سالهای سال... 

و به جز عشــق 

هیچ چیزی در این دنیــا 

قدرت زنده کردن دلی را ندارد ... 

من از روزی که عاشــقت شدم به دنیـا آمده ام حسیـــن (ع)

از روزی که دلِ مـــرده ام را به دســتِ تـــو دادم 

و تو با رفــاقـــتت 

با محــبتـت 

با مهــربانیــت زنــده اش کردی 

رفیــــق خـــوبـم

    من از روزی که عاشــقت شدم به دنیــــا آمدم

                             به  دنیایِ تــو ... 

حلالــم کن ...

 هو المعـــشوق ...

 

         گرفـتارم... گره افتاده تـو کـارم

                ولی بازم ، تو رو دارم ... چی کــم دارم ؟

         دلـــم تنگـــه ... بی تو بودن برام ننـــگه

                  حـرم چی شد ؟ کجـای کارم میلنگه ؟؟   

 

 

تو مسیر جاده میـــری ...

مدام تابلو های راهنما نشونت میدن که داری به حــرم اربابت نزدیک تر میشی

کـربلا 500 کیلومتــر

یعنی فقــط 5 ساعت ...

تابلوی اول رو رد میکنی: اَالسَلامُ عَلی الحُســـین ...

چند کیلومتری که گذشت ، باز میرسی به تابلوی بعدی

    وَ علی عَلی ابنِ الحُســـین ...

دلت میلرزه

اشک تو چشمات جمع میشه ...

میدونی که مسیرت کربلا نیست...

میگی یعنی میشه یه بارِ دیگه اربابم راهم بده ؟؟

مدام با خودت میگی :

مگه ارباب گـدا رو یادش میره ؟؟

مگه ما رو یادش میـره ؟؟

نمیتونم قبول کنم،که بَــدا رو یادش میــره ...

****

با وجود همه نارفیقی هام

همه ی قول و قرار ها رو شکستن و

همه چی و زیر پا گذاشتن

نمیتونم با این امیدی که تو وجودم داره هر روز ریشه دار تر میشه

مبارزه کنم و بگم که اربابت دیگه تو رو  نمیـــخواد...

دیگه تــو حـــریـــمش راهـت نمیـــده ...

میگم باز یه مُحـــرمی میاد و راهی میشی

راهی میشی به دیارِ یـــار ...

دل تو دلم نیست برای اومدنِ دوباره ...

برای عاشقی کردنِ من

برای دلبـــری کردنِ تـــو ...

برای دیدنِ صحــن و سرای خوشگلت

برای با تـــو بودن

بهــــترین رفیــــقم ...

                  حلـــالم کــن ...

             با یه جمله خوشحـــالم کن ...

            یه کربلا... تو برات ِ امســـالم کن ...

 

 

شبهای آخر است گدا را حلال کن...

 هوالمعشوق... 

28. 

رسم گدایی را که بدانی 

اصرار میکنی و اصرار... 

دست از سر صاحب خانه بر نمیداری 

میگویی تا مهمانی تمام نشده 

حاجت من را بده... 

هی میگویی و میگویی... 

تا میرسد به شبهای آخر

آنوقت است که دیگر تا میتوانی التماسش میکنی 

خدایا مرا دست خالی ردم نکن... 

اینجاست که با حسین  به سراغش میروی 

خدایا از شب اول هر چه بود،  

بین من و... تو و... حسین ات بود. 

این شبها انگار 

حسین (ع) هم به سراغم آمده 

با همان تکان های زیبای پرچمش 

که دلت را تکان میدهد... 

این شبهای آخر 

قرار عاشقی مان را کربلا گذاشته ای مگر نه؟؟ 

و چه خوب است،  اگر راست باشد که میگویند :

دل به دل راه دارد... 

و چه خوب است که دل من حسین تو را دارد... 

و چه خوب است که حسین ات هوای من را هم دارد... 

و چه خوب است که ما تو را داریم... 

مهربان خدای عاشقی که بنده اش را تنها نگذاشت 

و دست های خالی اش را گرفت.... 

     اَللّهُمَ ارزُقنی شَفاعَه الحُسین (ع) یَوم الوُرود... 

دلارام...

  هوالمعشوق ...

        روز گاریست به رویای حــرم دل بستم

                     حــرمت قبله دلــهاست... مرا هم ، دریــاب 

11.

چقدر خوب است 

من باشم و تو باشی و یک دنیا خاطره.. 

از روزهای کنار هم بودن 

از روزهایی که هیچ چیز بینمان فاصله نیندازد

هیچ عشقی به گرد پایمان هم نرسد... 

از روزی که من دیگر دل تو را نشکنم... 

بی معرفت نباشم... 

از روزی که فقط حسین تو در زندگی ام باشد... 

من از روزی میگویم که کنار تو آرام بگیرم 

حضـــرتِ معشـــوق... 

    ﺍَﻟﻠَّﻬُﻢَّ ﻏَﻴِّﺮﺳُﻮءَ ﺣَﺎﻟِﻨَﺎﺑِﺤُﺴﻦِ ﺣَﺎﻟِﻚ...