شبهای جمعه حال گدا فرق میکند...

بسم الله...

هوالمعشوق... 

        کوچه های همه عشاق جهان چیزی نیست

                        تا که بین الحـرمین است خیابان شمـا

شبهای جمعه هر کجا باشی حال عجیبی داری

بیتابی

بی قراری

دور از کربلا باشی 

حسرت زیارت شب جمعه ی حرم، راحتت نمیگذارد.

اما اگر در کربلا بودی و شب جمعه اش را دیدی

دلشوره تمام وجودت را پر میکند  

میدانی خیلی ها حسرت این لحظه ی تو را دارند

اما اینبار  تو را راه داده اند... 

امشب ملاىکه و انبیا به زیارت ارباب تو می آیند 

تو کجا و زیارت شب جمعه ی حرم یار؟

همیشه آرزو کرده ای

شب جمعه ای را حرم باشی

اما نمیشود 

نمیتوانی 

پاهایت یاری ات نمیکنند 

میدانی اگر بروی و مادرش را نبینی باخته ای

اگر  مولایت را نبینی باخته ای 

اگر عطر سیب حرمش را نشنوی باخته ای 

در بین الحرمین مینشینی 

نوحه گوش میدهی 

دلت را آرام میکنی 

بین الحرمین اما 

انگار برای خودش جای دیگری است 

می ایستی و سیر نگاهش میکنی 

نفس میکشی 

هوای کربلای اربابت را نفس میکشی 

دلت که کمی آرام شد 

میروی به سمت حرم حضرت عباس (ع)

تا کمی ادب بیاموزی و راه و رسم زیارت. 

بعد از آن میروی به جایی که همیشه آرزویش را داشتی

با چشم دلت که نگاه کنی؛

دستانت قابل نیستند برسند

 به ضریحی که حضرت فاطمه سلام الله بر آن بوسه زده. 

پاهایت نمیتوانند قدم گذارند

 به رواقی که تمام ملاىکه و انبیا آنجا هستند.

نه... 

شب جمعه ی حرم با شبهای دیگر فرق میکند

در حرم غوغاست 

هر گوشه اش سینه زنی است و عاشقی

تو اما نه دل رفتن به قتلگاه را داری

نه روی آمدن کنار ضریح 

همین که در هوای شب جمعه ی کربلایش

 نفس میکشی هم برایت زیاد است

جای تو همانجا کنار خیابان است 

در آغوش بین الحرمین. 

کنج حرم مینشینی

خوبتر نگاه میکنی

شاید مولایت از حوالی چشمان آلوده ات رد شده باشد و تو... 

   همیشه هر شب جمعه کنار مرقدتان

       گدایی بر درتانم برای من کافیست

 منی که غرق گناهم و روسیاه اما

      همین که نوکرتانم برای من کافیست

درون صحن و رواقت نمیروم آقا

     به گوشه ای بنشینم برای من کافیست...